Émotion, respect et gratitude envers les vétérans lors de ces commémorations des 75 ans de la bataille des Ardennes. Je retiens ce sentiment de communion entre les nations présentes. Ne pas oublier. Et faire en sorte de laisser de telles tragédies au passé.
Sire,
Majesteit,
Koninklijke Hoogheid,
Excellenties,
Dames en heren,
Exact 75 jaar geleden ging het Duitse offensief in de Ardennen van start.
We vergeten niet.
Het is onze plicht om hulde te brengen aan de duizenden jonge soldaten die gedood werden, verdwenen of gewond raakten in onze bossen.
Ook hulde brengen aan de burgerslachtoffers die in onze steden werden afgeslacht.
Kortom, hulde aan allen die in de Ardennen of elders de waanzin van moorddadige ideologieën met hun leven hebben moeten bekopen.
Vandaag willen we, in aanwezigheid van de leiders van verschillende landen die betrokken waren bij de Slag om de Ardennen, ons diepe respect voor de veteranen herhalen.
Ik wil u en uw wapenbroeders in naam van het Belgische volk onze eeuwige erkenning betuigen.
Uw aanwezigheid hier betekent veel voor ons, des te meer omdat de herinnering anders mettertijd vervaagt.
We blijven allen onder de indruk van de verhalen van onze voorouders en hun emoties die, hoewel ze niet worden uitgesproken, toch de tekenen vertonen van een leed dat nog steeds even groot is.
Ik herinner me de immense droefheid van mijn vader, die op zesjarige leeftijd een oorlogswees werd, wanneer hij het had over het verschrikkelijke bombardement ’s nachts, dat hem zijn ouders ontnam.
Ik herinner me ook de fonkeling in zijn ogen wanneer hij sprak over de aanwezigheid van Amerikaanse soldaten in zijn dorp, die kauwgom en chocolade meebrachten, maar vooral ook de hoop op een gelukkige toekomst.
We moeten zowel deze harde als mooie emoties blijven koesteren, ze levendig houden.
We weten welk risico het inhoudt als een levendige getuigenis een saai verhaal in een geschiedenisboek wordt.
Het risico van vergeten te worden.
Het risico van gebanaliseerd te worden.
We mogen niet vergeten. We mogen niet banaliseren.
Vandaag draagt u door uw aanwezigheid eens te meer bij aan de plicht om de herinnering levend te houden. Bedankt!
Bij het wandelen door de straten van Bastenaken tijdens dit herdenkingsweekend, heb ik verschillende burgers van alle leeftijden ontmoet. Ook heel wat kinderen.
Ik heb gezien hoe ze het defilé hebben gegroet. Hoe ze ónze kleuren en die van onze bondgenoten droegen. Hoe ze applaudisseerden voor onze militairen.
Hun aanwezigheid is van essentieel belang want ze illustreert de overlevering tussen de generaties, de boodschap van hoop voor de toekomst. Dat is een sterke boodschap.
Deze overlevering moet gebeuren op plechtige momenten als dit. Maar dat mag zich niet beperken tot één keer per jaar.
Er moet continu aan worden gewerkt in onze scholen en onze gezinnen.
We moeten onze leuze, de leuze van ons land, blijven benadrukken: “Eendracht maakt macht”. Wat ons het sterkst maakt, is eenheid en de verdediging van gemeenschappelijke waarden, die ook aan de basis lagen van de Europese constructie.
Vrijheid, broederlijkheid, eenheid, gelijkheid, solidariteit. Deze waarden werden zelfs 75 jaar geleden verdedigd.
Ze moeten ons elke dag leiden in onze acties als politici, maar ook als burgers.
Want vrijheid is nooit definitief verworven.
We moeten allemaal de radicale ideologieën die onze democratische waarden bedreigen, een halt toeroepen en antwoorden: “NUTS!”.
Zoals Sir Winston Churchill zei: “Een volk dat zijn verleden vergeet, is gedoemd om het te herbeleven”.
Ik dank u allen voor uw aanwezigheid in Bastenaken vandaag en wens u smakelijk eten.
(deze toespraak werd gehouden tijdens de lunch van staatshoofden en regeringsleiders na de officiële ceremonie)
