Vrije vertaling
Sophie Wilmès is de geschiedenis ingegaan als eerste vrouwelijke eerste minister van België. Een interview.
U krijgt deze vraag wellicht vaak … Maar denkt u dat uw geslacht een belemmering is geweest voor uw carrière of eerder een voordeel?
Zolang men mij deze vraag blijft stellen, denk ik dat het nuttig is erop te antwoorden en te blijven getuigen om de gendergelijkheid te bevorderen. In mijn persoonlijk en professioneel leven is het feit dat ik een vrouw ben geen obstakel maar ook geen voordeel geweest. Ik heb mezelf altijd gedefinieerd door mijn persoonlijkheid en niet door mijn geslacht en ik heb altijd met mannen en vrouwen gewerkt die eigenschappen hadden die over het algemeen eerder aan het ene of het andere geslacht worden toebedeeld. Maar het is niet omdat ik het zelf niet heb meegemaakt dat ik mij niet bewust ben van wat vrouwen rondom mij meemaken.
Hoe ervaart u de status van eerste vrouwelijke eerste minister uit de geschiedenis van België?
Mettertijd is het mij opgevallen hoe belangrijk het was om de eerste vrouwelijke eerste minister van België te zijn. Vroeger bekeek ik dat op een theoretische manier. Maar ik heb gezien dat deze aanstelling een impact heeft gehad, zeker op jonge vrouwen. Ik heb veel steun gekregen van heel wat jonge vrouwen.
U bent in zeker zin een rolmodel voor hen.
Ik hou niet van het woord “model”. Maar het is onvermijdelijk: als je ziet dat een vrouw deze functie krijgt, dan verruimt dat de mogelijkheden voor alle vrouwen. Een vrouw zal zich gemakkelijker identificeren met een andere vrouw, dat is normaal. Het is een boodschap van openheid en daar kunnen we alleen maar blij om zijn.
Er is dus geen enkel moment in uw politieke carrière waarop men u heeft herleid tot uw “vrouw-zijn”, om u te denigreren?
Ik ben een vrouw en een moeder. Dat maakt deel uit van mijn persoonlijkheid maar het definieert mij niet voor 100%. Natuurlijk kan het feit dat je een vrouw bent seksistische opmerkingen of gedragingen uitlokken. Maar persoonlijk, en het heeft misschien met mijn lengte te maken, heb ik nooit last gehad van gestructureerd seksistisch gedrag dat me belette om te evolueren of heel kwetsend was. Maar ik weet dat dat niet zo is voor iedereen. Ik ga de zaken ook niet verbloemen: heb ik mijn werkrelaties al te maken gekregen met bepaalde opmerkingen en gedragingen, met personen die gendergelijkheid minder genegen zijn? Ja. Maar ik beschouw dat als kleine feiten waarop gewezen moet worden en ik schrik er nooit voor terug om dat te doen.
Hebt u gemerkt dat er sinds het begin van uw carrière een evolutie is in de mentaliteit op het gebied van seksisme?
Ja, er is een grote evolutie. Globaal gezien zou ik zeggen dat het glas vandaag half vol is. Maar hoe je het ook formuleert, het is nog altijd niet helemaal vol. Er is duidelijk nog veel werk aan de winkel als het gaat om de aanwezigheid van vrouwen in functies met grote verantwoordelijkheid.
Is er een zaak die voor u van prioritair belang is om de gelijkheid te garanderen?
Instinctief denk ik aan het geweld tegen vrouwen. Met de crisis is dat geweld nog toegenomen en als er iets is waarvan ik huiver, is het dat wel.
Interview – Maïli Bernaerts
© La Dernière Heure
