– Vrije vertaling –

Maandagavond legde oud-premier Sophie Wilmès (MR), de huidige minister van Buitenlandse Zaken, het idee van een strategiewijziging ter bestrijding van Covid voor aan de ministerraad (kern). Zij baseert zich op het opiniestuk dat het trio Clumeck/Gilbert/Belkhir maandag in Le Soir publiceerde en pleit voor meer gerichte maatregelen, in plaats van de huidige jojo van openingen/sluitingen per sector. De liberale politica neemt zelfs de vrijheid om het stilzwijgen dat ze normaal gezien op de vooravond van het OCC in acht neemt, even te doorbreken om dit voorstel te verdedigen.

Heeft dit opiniestuk u geïnspireerd?

Ik ben echt blij met deze tekst, die een momentum creëert. Soms heb je dat nodig om het paradigma te kunnen veranderen. Het is geen revolutionaire benadering. Het voorstel van de drie experten is eigenlijk de synthese van een hele reeks gelijkaardige voorstellen die eerder werden gedaan om de crisis op langere termijn te beheersen. Maar elke denkoefening heeft een rijpingsfase nodig. En het was hoog tijd om eruit te geraken. Ik zeg dit niet om kritiek te leveren op wat er tot nu toe is gebeurd. Wij hebben vandaag veel kennis over het virus ontwikkeld en onze wapens (zoals tests en vaccins) verfijnd. Wat we nu moeten doen, is al deze collectieve intelligentie gebruiken om uit de ON/OFF-logica te komen, die de ene sector tegen de andere opzet. Een logica die in het verleden gevolgd werd omdat het niet anders kon. Maar na een jaar kunnen we niet meer op deze manier redeneren. Met name dankzij de protocollen is het mogelijk om bepaalde plekken “covid-safe” te maken. Dit is de aanpak die we moeten volgen.

Kunnen we ons een strategiewijziging permitteren met 900 covid-patiënten op intensieve zorgen?

Toen we een jaar geleden de versoepelingen inzetten, was de situatie inderdaad beter. We moeten dus voorzichtig zijn. Maar dat weerhoudt ons er niet van om rekening te houden met wat er op een veilige manier mogelijk in. Buitenactiviteiten zijn, als de afstandsmaatregelen worden nageleefd, veiliger dan binnenactiviteiten. Dus moeten we de mensen deze vrijheid gunnen. We kunnen niet langer zeggen: “Het is epidemiologisch moeilijk, dus we blijven alles verbieden”.

Op basis van deze logica was er op het vorige OCC toch geen enkele reden om de buitenbubbel te beperken van 10 tot 4 personen. Waarom werd dat dan gedaan?

Ik ga geen beslissingen bekritiseren die ik zelf mee heb genomen. Op het OCC zijn er verschillende gevoeligheden. Maar het afnemen van vrijheden is het laatste redmiddel. Dus als we de weg naar de vrijheid weer kunnen inslaan, dan moeten we die kans grijpen. Op een zo gericht en consequent mogelijke manier, om bijkomende schade te voorkomen. Dat is de evolutie die we vandaag nodig hebben. Absoluut. Als bepaalde activiteiten ongevaarlijk zijn, moeten wij ons zo organiseren dat ze kunnen plaatsvinden.

Had men die lessen niet eerder kunnen trekken?

Maandenlang al vragen wij dit en hadden wij het gevoel te prediken in de woestijn. Daarom komt dit opiniestuk zo gelegen. Het vat een aantal punten samen die wij al lang naar voren brengen, en het geeft ons de wind in de zeilen.

Maar wie stond er dan op de rem?

Ik wil niet het risico lopen beschuldigingen te uiten of de geschiedenis te herschrijven door deze vraag te beantwoorden.

Deelt men in het noorden van het land dit verlangen naar verandering?

Iedereen heeft zijn eigen gevoeligheden en overtuigingen. Ik stel vast dat er nu een maturiteit is om anders te denken. Dat is het enige dat me interesseert, ook al is het zo dat het enthousiasme in het noorden niet hetzelfde is. Dat betekent niet dat dit een verloren zaak is. Integendeel! Gisteren heb ik aan de kern gevraagd om op dit thema te werken. En de reactie was positief.

Dus de kwestie van een nieuwe strategie zal op het OCC van woensdag worden besproken?

Als het aan mij ligt wel.

Wat staat er nog op de agenda?

Het is niet mijn gewoonte om vóór de vergadering te vertellen wat er moet gebeuren. Wat we zeker weten is dat het weldra mooi weer wordt. We hadden al een “openluchtplan” op tafel liggen, dat aansluit op de nieuwe denkstrategie. Buiten zit je in de geventileerde ruimte bij uitstek! Wij moeten bepaalde activiteiten dus kunnen toestaan, want het is zo hard nodig om iedereen wat ademruimte te geven om het vol te houden. Ik heb er ook voor gepleit dat wij zo dicht mogelijk bij onze toezeggingen van vorige keer blijven.

Xavier Counasse

© Le Soir