Mondelinge vragen over het Israëlisch-Palestijns conflict

Enkel het gesproken woord telt

 

Dank u voor uw vragen over dit pijnlijk actueel onderwerp.

Net als u maak ik mij inderdaad grote zorgen over de escalatie van de spanningen die Israël en de Palestijnse gebieden in een nieuwe gewelddadige en gevaarlijke spiraal doen belanden.

Zij brengen de toekomst in gevaar van een vredesproces dat opnieuw op gang moet worden gebracht.

België doet een dringende oproep aan alle partijen om de spanningen weg te nemen, een einde te maken aan het geweld en de grootst mogelijke terughoudendheid te betrachten.

Dreigingen met uitzetting van Palestijnse gezinnen hebben vorige week geleid tot gewelddadige confrontaties in Oost-Jeruzalem en op de heilige sites.

Zoals u weet, heeft België Israël er voortdurend aan herinnerd dat het een einde moet maken aan de bouw van nederzettingen, aan de sloop van gebouwen en aan de uitzettingen, die in strijd zijn met het internationaal humanitair recht en die de levensvatbaarheid van de twee-statenoplossing duidelijk in gevaar brengen.

Na de confrontaties heb ik ook opgeroepen tot eerbiediging van de status quo op de heilige sites.

Hamas en de Islamitische Jihad hebben vervolgens honderden raketten afgevuurd op Israëlische burgers. Dat is onaanvaardbaar en in strijd met het internationaal humanitair recht.

Israël reageerde op deze aanvallen, waarbij helaas ook burgerslachtoffers vielen. Dit is iets wat wij nooit kunnen aanvaarden, niettegenstaande het recht van Israël om zich te verdedigen en zijn bevolking te beschermen.

Het maakt niet uit – het maakt niet uit – aan welke zijde men zich bevindt, de dood van burgers, vooral kinderen, is altijd – altijd – een tragedie.

Deze escalatie dreigt de situatie totaal onbeheersbaar te maken. Ons land roept daarom – krachtig en vastberaden – op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren.

Wat doen we? Ik begrijp de vraag.

De escalatie van geweld waarvan wij getuige zijn, kan niet los worden gezien van de impasse in het vredesproces.

Vrede en veiligheid voor Israëli’s en Palestijnen kunnen alleen worden bereikt door onderhandelingen, niet door wapens en geweld.

De onmiddellijke prioriteit is de ondersteuning van alle diplomatieke initiatieven – zowel bilateraal als multilateraal – die erop gericht zijn een einde te maken aan de huidige escalatie.

De situatie wordt in New York besproken in de Veiligheidsraad en wij hopen dat er een krachtige officiële verklaring van de leden volgt.

Wat de Europese Unie betreft, heeft de Dienst voor extern optreden zijn bezorgdheid reeds geuit en opgeroepen tot de-escalatie. We hebben hierover ook al verschillende contacten gehad met onze partners.

Wat België en onze bilaterale betrekkingen betreft, werden de Palestijnse en Arabische ambassadeurs gisteren op hun verzoek door mijn kabinet ontvangen.

Zelf heb ik eind april mijn Palestijnse ambtgenoot ontvangen en was er deze ochtend een telefoongesprek gepland met mijn Israëlische ambtgenoot. Dit moest van Israëlische zijde worden uitgesteld om voor de hand liggende redenen gelet op de situatie. Maar wij zullen proberen zo spoedig mogelijk een nieuwe onderhoud te beleggen.

Mijn diensten staan ook in contact met de Ambassadeur van Israël.

Sommigen hebben opnieuw gewezen op het belang van het differentiatiebeleid.

Ik bevestig dat België het principe van de differentiatie al toepast.

Ik heb echter mijn bereidheid bevestigd om de uitvoering ervan te versterken, overeenkomstig ons regeerakkoord en in overleg met onze like-minded Europese partners.

Sommigen hebben zich ook in de pers of via de sociale media uitgesproken en onmiddellijke sancties geëist.

Zoals ik zojuist heb uitgelegd, is het tijd voor verzoening en dialoog. Niet om te escaleren. De actie ligt in het vermenigvuldigen van diplomatieke demarches om een onmiddellijk staakt-het-vuren en een hervatting van de dialoog te bereiken.

Wij moeten, denk ik, ons hoofd koel houden en met onze gesprekspartners in dit zeer complexe conflict kunnen praten.

Ik denk ook dat het van essentieel belang is om op Europees niveau een routekaart te overwegen waarin duidelijk wordt aangegeven welke maatregelen – stimulansen en/of beperkingen – kunnen worden genomen om de hervatting van de vredesonderhandelingen te ondersteunen en er actief aan deel te nemen.

België en zijn Europese partners moeten ook meer consistentie aan de dag leggen in hun aanpak wat de kolonisatie betreft.

De rol van België moet erin bestaan al onze inspanningen te ondersteunen om de hervatting van geloofwaardige onderhandelingen te bevorderen. Ons gemeenschappelijk doel is het bereiken van een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten. Die vrede moet beantwoorden aan de aspiraties van beide volkeren om in vrede en veiligheid te leven.

Het is aan dit gemeenschappelijke objectief dat wij allen samen moeten bijdragen, op een constructieve manier.